Column

Ooit moet het de eerste keer zijn en dit jaar was het dan zover… Ik Louise, zal een maand lang mijn shopverslaving onder bedwang houden en dus niet winkelen. Iets wat eigenlijk niet in mij vocabulaire voorkomt, dus mij zeker zwaar valt.

“Weet je zeker dat je echt die spijkerbroek nodig hebt?” Vraagt mijn geweten tijdens een van mijn shoppingsessies… “JA, want hij zit perfect en is nu in de sale en is echt een andere kleur dan die andere die ik al heb!” hoor ik mezelf antwoorden. Bij thuiskomst gaat mijn nieuwe aanwinst netjes op de stapel. Op de stapel waar inmiddels twintig spijkerbroeken liggen, waarvan bij vele de prijskaartjes nog bevestigd zijn . Oeps..Ik denk dat ik een shopverslaving heb..

Ik maak er geen geheim van, ik heb veel kleding, met de nadruk op VEEL! Ik heb ook veel schoenen, tassen, jassen en allerlei accessoires.. Ik houd van winkelen en onder het mom, If I can afford it, I buy it, verdwijnen er weer allerlei items in mijn kast. Maar ik was er even klaar mee. Naast werken, sporten en voornamelijk winkelen zou ik mijn vrije tijd toch anders kunnen indelen? Ik ging de strijd aan met mijn portemonnee en mijzelf: Dertig dagen niet winkelen!

Vol goede moed begin ik aan mijn eerste dag, er gaat een Instagram post uit: even een statement maken dat ik dit kan en wellicht ook voor een beetje mental support. De mental support van the boyfriend bleef echter een beetje uit. Met een raised eyebrow en een “geloof je het zelf?” was ik ook weer op de hoogte van zijn kennis van mijn kunnen. Whatever, dertig dagen niet winkelen, no big deal, Ik kan dit. In een heel jaar heb ik dan nog 11 maanden om wel te winkelen…

Niet. Ik kan dit niet. Het was inmiddels dag drie. We zijn bij een borrel geweest en na een klein glaasje prosecco en een hapje besluiten we op donderdag avond nog even naar de Episode op de Berenstraat te gaan. Nee ik ga echt niets kopen. Vol goede moed ging ik op zoek naar een mooie lange winterjas voor mijn zusje. Wat vond ik? Een mooie lange zwarte wollen winterjas pour moi. Kan ik dit aan mezelf verkopen? En ja hoor daar ging ik:
– Hij is vintage, dus beter voor het milieu…
– Er is er maar een van op dit moment, dus ik kan hem ook niet later kopen…
– Hij is maar €50,- en normaal zijn dit soort jassen bij ander winkels veel duurder…
– We kopen hem, maar ik mag hem een maand niet dragen…
– Als jij geen betere jas vind koop je hem van me over…

Ca Ching – Zwarte wollen jas in the pocket. Shopping detox 0-1.
Ik voelde me wel een beetje slecht. Welgeteld vijf minuten, want de jas mocht een maand niet aan. Pas na mijn detox mocht ik hem dragen. En zo gedaan. (Bij het thuisfront natuurlijk deze aankoop achterwege gelaten en ergens onder de stapel andere jassen verstopt…)

De weken daarna gingen mij best goed af. Panties, ondergoed en make-up waren voor mij geen onderdeel van de deal. Als Stewardess wordt er van mij verwacht dat ik er representatief uit zie zonder ladders onder mijn keurige kokerrok. Onder het mom dat ik dat op dat moment ook echt nodig had mocht ik wel een beetje vals spelen van mezelf. Zolang ik maar geen kleding kocht was ik happy.

En toen kwam de SALE. Huilen met de pet op. Overal de leukste aanbiedingen, jurkjes, blouses, broeken. Mijn theorie -de stad en haar winkels- vermijden hielp een beetje. Wel heb ik in de tussentijd een nieuw bedovertrek en kussens voor op de bank gekocht. Because Sale en dit is geen kleding.

Maar bij de Sale horen ook de welbekende schreeuwende emails van allerlei winkels. Ik kon ze meteen weggooien, maar ik was zwak. Bij de Sasha zag ik daar hoog lederen knielaarzen, met een fikse afprijzing.. Het einde van de maand was in zicht.. Als ik ze nu bestel dan heb ik ze pas de 28e, wat praktisch bijna het einde is. And so I did, I failed. Shoppingdetox 0-2.

Tijd om terug te kijken, heb ik echt een detox gedaan? Nee niet echt, ik heb nog steeds geld uitgegeven en een paar items toegevoegd aan mijn garderobe. Maar onder het mom een maand lang geen onzin kopen en dingen die je niet nodig hebt, heb ik het redelijk goed gedaan. Door deze “detox” ben ik mij wel bewuster geworden van wat ik uitgeef en waar aan.

De komende tijd ga ik proberen strenger voor mezelf te zijn en ook een goede kastopruiming te doen. Toch vind ik niets heerlijker dan op een dinsdag ochtend de Kalverstraat afstruinen naar koopjes waar ik blij van word. Ik kan het ontkennen, maar ik denk dat deze shopverslaving een beetje bij mij hoort en ik het nooit echt van mij af kan zetten… “Shopping is my cardio”. “Shopping is cheaper than therapy.”

Dit artikel is geschreven door Louise Secrève

Volg The Daily Dutchy ook op Facebook, Twitter, Pinterest en Instagram!

X The Daily Dutchy X