Na onze geweldige citytrip naar Rome eten wij thuis elke week pasta en hier variëren we er dan ook op los. Handig als je iemand in huis hebt (Valentijn van @hetkookstelletje), die erg van koken houdt en goed is in het experimenteren met het maken van eigen recepten. Deze pasta heeft nog geen naam, maar mocht je een leuke naam weten? Laat het ons dan ook vooral weten… Hij is wel fucking lekker! Dat gezegd hebbende vind je hier het recept!
Net zoals bij een pasta aglio e olio.
Je zou kunnen zeggen dat de hoofdbestanddelen van de ‘saus’ olijfolie en pastawater zijn Op het oog zijn dat simpele bestanddelen, maar samen zorgen die voor twee interessante processen, die ook nog eens met elkaar te maken hebben.
Een lesje pasta scheidkunde voor beginners…
Op de eerste plaats werkt het zetmeel in het pastawater (afkomstig van de pasta die in dat water wordt gekookt) als verdikkingsmiddel: het maakt de saus iets dikker. Ditzelfde proces vindt in extreme mate plaats als een je een saus verdikt met maïzena (maïszetmeel).
Op de tweede plaats wordt er een emulsie gevormd. Olie en water mengen in beginsel slecht; denk aan een scheut balsamicoazijn in olijfolie. Als je die twee heftig mengt dan zal een van de twee opbreken in kleine druppels en zich verspreiden door de ander, waarmee kortstondig een emulsie ontstaat. Deze emulsie is echter niet stabiel. Al snel zullen de olie en het water van elkaar scheiden en zal alle olie boven komen drijven. Bij het maken van dit recept beogen we om de emulsie in stand te houden met behulp van het zetmeel als verdikkingsmiddel. De verhoogde viscositeit van het pastawater stabiliseert de emulsie.
Het voorgaande kan helpen om inzichtelijk te maken wat we proberen te bereiken met de bereiding die we hierna beschrijven en kan verklaren waarom bepaalde handelingen in een specifieke volgorde worden verricht. Begrip hiervan kan natuurlijk ook van pas komen bij het maken van andere pastagerechten.
Door naar het recept!
Ingrediënten
- 2 ruime eetlepels Olijfolie
- 3 ansjovisjes, fijn gesneden (je kunt ansjovis in olijfolie kopen en dan die olie gebruiken)
- Volle theelepel tomatenpuree
- 1 Aubergine
- 1 flinke teen knoflook. Flink kneuzen met de platte kant van een mes of in een vijzel.
- 1 tomaat in dunne reepjes gesneden
- 8-10 olijven (bijvoorbeeld taggiasca of kalamata), ontpit en scheur in stukken.
- 50 gram fijn geraspte pecorino romano
- Grote eetlepel kappertjes
- 20 blaadjes fijn gesneden bladpeterselie
- 30 gram geroosterde pijnboompitten (je hoeft ze niet meer te laten aanbranden, dat hebben wij al voor je gedaan)
- 160 gram gedroogde spaghetti of spaghettoni.
Voor dit recept heeft de textuur van gedroogde pasta de voorkeur boven verse pasta!
Het is de moeite waard om opzoek te gaan naar goede pasta voor dit recept. Wij gebruikten spaghetti van Monograno Felicetti, online te bestellen en incidenteel verkrijgbaar bij speciaalzaken. Haal je de boodschappen bij de supermarkt, dan raden wij De Cecco aan.
There we go!
- Breng ongeveer een tot anderhalve liter water aan de kook in een middelgrote kookpan. Dit mag ook iets meer water zijn, maar niet zoveel als je misschien voor andere pasta gerechten zou gebruiken. Als je minder water gebruikt, dan is de concentratie zetmeel in het water hoger. Je kan een snuf zout toevoegen, maar dat is eigenlijk niet nodig. De ansjovis, olijven en pecorino bevatten al voldoende zout.
- Snijd de aubergine in blokjes en stoom deze met olijfolie en steeds een beetje water gaar.
- Verwarm een middelgrote koekenpan voor. Meng de olijfolie, tomatenpuree, gesneden ansjovis en gekneusde knoflook en bak dit rustig in de voorverwarmde koekenpan. Het is de bedoeling dat de ansjovis langzaam in de olie smelt, de knoflook licht verkleurt en de rauwe, zure randjes van de tomatenpuree afgaan.
- Voeg ondertussen de pasta toe aan het kokende water in de kookpan toe en roer regelmatig. Het water zou snel wat troebeler moeten worden van (onder andere) het zetmeel. Zorg ervoor dat je een indicatie hebt van hoe lang de pasta nodig heeft om al dente te worden. De verpakking vermeldt dit meestal, hoewel de daarop aangegeven kooktijd met een korreltje zout genomen moet worden. Houd in het achterhoofd dat we de pasta de laatste twee minuten koken in de saus.
- Verhoog na ongeveer twee minuten het vuur onder de koekenpan. Neem met een soeplepel een schep pastawater uit de kookpan en voeg dit toe aan de ingrediënten in de koekenpan. Meng en laat inkoken. Herhaal deze stap ongeveer drie tot vijf keer, afhankelijk van de hoeveelheid water die je per keer toevoegt. Na een paar minuten zal je merken dat de saus dikker wordt en de olie en het water vermengt blijven.
N.B. Stopt het water na het toevoegen aan de koekenpan met koken? Dan is de temperatuur in de pan te laag. Verhoog het vuur.
- Drie minuten voordat de pasta al dente zou moeten zijn, voeg je de tomaten, olijven, geraspte pecorino, kappertjes en gesneden bladpeterselie toe aan de saus. Meng en laat kort meekoken.
- Twee minuten voordat de pasta al dente zou moeten zijn voeg je die toe aan de saus in de koekenpan. Gooi de rest van het pastawater in de kookpan niet weg! Meng alles goed en laat nog zachtjes koken. Vanaf dit moment kan je twee dingen in de gaten houden. Op de eerste plaats kan je de pasta regelmatig proeven en controleren op gaarheid. Als de pasta al dente is, is het tijd om op te scheppen, ook als de op de verpakking aangegeven kooktijd nog niet volledig is verstreken. Op de tweede plaats kan je controleren of de pasta niet te ‘droog’ is. Als dat het geval is dan kan je nog een schepje pastawater toevoegen.
- Dien de pasta op en bestrooi met de pijnboompitten en nog wat extra pecorino romano.
prego, ciao! Geniet van deze fucking lekkere pasta met veel te lange uitleg!
Dit artikel werd mede mogelijk geschreven door Valentijn Sol & Arnoud Prop
Volg The Daily Dutchy ook op Facebook, Twitter, Pinterest en Instagram!
X The Daily Dutchy X
© 2022 The Daily Dutchy Tekst en Fotografie - All rights reserved
